Խորհրադյին միությունը 20-30 թվականների տնտեսական եվ ֆինանսական վիճակը
1920-ական թվականների սկզբին երկիրը տնտեսական ծանր վիճակից դուրս բերելու նպատակով ծավալվել է նոր տնտեսական քաղաքականություն(ՆԷՊ)։ Դա մի տնտեսական համակարգ էր, որտեղ կարևորվում էր պարենային հարկը։ ՆԷՊ-ի շնորհիվ ստեղծվեցին շուկայական հարաբերություններ արձյունաբերության եվ գյուղատնտեսության միջև` քաղաքի և գյուղի միջև։ ՆԷՊ-ի վերջնական նպատակն էր հասնել սոցիալիզմի կառուցմանը, ըստ Լենինի։
Այդ թվերին նաև դուրս եկան մի շարք դեկրետներ, որոնցից ամենակարևորը հողի մասին դեկրետներ 1920 թվականի դեկտեմբերի 28-ին։ Այդ դեկրետի համաձայն բռնագրավվեցին և ազգայնացվեցին, կալվածատիրական հողերը։ Այնուհետև դրանք բաժանվեցին գյուղացիական տնտեսուտյունների միջև։
ՆԷՊ-ի և մյուս միջոցառումների շնորհիվ համեմատաբար կարճ ժամանակում վերականգնվեցին գյուղատնտեսությունը և արդյունաբերությունը։
20-րդ դարի 20-30-ական թվականներին ԽՍՀՄ-ում նաև առաջ քաշվեց խնդիր ստեղծել արդյունաբերական ճյուղեր, երկաթուղիներ։ Այսինքն արդյունաբերությունը պետք է դառնար իշխող տնտեսության մեջ, ստեղծելով սոցիալիզմի նյութատեխնիկական հիմք։ Այդ գործնթացը պահանջում էր տևական ժամանակաշրջան և այդտեղից ծաքեց հնգամայակների պլանավորումը։
Ինդուստրացման համար անհրաժեշտ էին ֆինանսական միջոցներ։ Այդ նպատակով գյուղացիության վրա դրվեցին հարկեր, աշխատավորներին տրվում էր չնչին աշխատավարձ, բռնագրավում էին վանքերի և եկեղեցիների հարստությունները, արտահանվում և վաճարվում էին հացը, անտառանյութը և այլ բնական հարստություններ։
20-ական թվականների վերջում հացի պակասը լռացնելու նպատակով կուլակներից(ունևոր) գյուղացիներից բռնագրավվեցին հացի պաշարները և սահմանվեցին բարձր հարկեր, իսկ կուլակներին աքսորեցին։ Հացի խնդիրը լուծելու նպատակով սկսեցին կազմակերպվել կոլեկտիվ տնտեսություններ։
1920-ական թվականների սկզբին երկիրը տնտեսական ծանր վիճակից դուրս բերելու նպատակով ծավալվել է նոր տնտեսական քաղաքականություն(ՆԷՊ)։ Դա մի տնտեսական համակարգ էր, որտեղ կարևորվում էր պարենային հարկը։ ՆԷՊ-ի շնորհիվ ստեղծվեցին շուկայական հարաբերություններ արձյունաբերության եվ գյուղատնտեսության միջև` քաղաքի և գյուղի միջև։ ՆԷՊ-ի վերջնական նպատակն էր հասնել սոցիալիզմի կառուցմանը, ըստ Լենինի։
Այդ թվերին նաև դուրս եկան մի շարք դեկրետներ, որոնցից ամենակարևորը հողի մասին դեկրետներ 1920 թվականի դեկտեմբերի 28-ին։ Այդ դեկրետի համաձայն բռնագրավվեցին և ազգայնացվեցին, կալվածատիրական հողերը։ Այնուհետև դրանք բաժանվեցին գյուղացիական տնտեսուտյունների միջև։
ՆԷՊ-ի և մյուս միջոցառումների շնորհիվ համեմատաբար կարճ ժամանակում վերականգնվեցին գյուղատնտեսությունը և արդյունաբերությունը։
20-րդ դարի 20-30-ական թվականներին ԽՍՀՄ-ում նաև առաջ քաշվեց խնդիր ստեղծել արդյունաբերական ճյուղեր, երկաթուղիներ։ Այսինքն արդյունաբերությունը պետք է դառնար իշխող տնտեսության մեջ, ստեղծելով սոցիալիզմի նյութատեխնիկական հիմք։ Այդ գործնթացը պահանջում էր տևական ժամանակաշրջան և այդտեղից ծաքեց հնգամայակների պլանավորումը։
Ինդուստրացման համար անհրաժեշտ էին ֆինանսական միջոցներ։ Այդ նպատակով գյուղացիության վրա դրվեցին հարկեր, աշխատավորներին տրվում էր չնչին աշխատավարձ, բռնագրավում էին վանքերի և եկեղեցիների հարստությունները, արտահանվում և վաճարվում էին հացը, անտառանյութը և այլ բնական հարստություններ։
20-ական թվականների վերջում հացի պակասը լռացնելու նպատակով կուլակներից(ունևոր) գյուղացիներից բռնագրավվեցին հացի պաշարները և սահմանվեցին բարձր հարկեր, իսկ կուլակներին աքսորեցին։ Հացի խնդիրը լուծելու նպատակով սկսեցին կազմակերպվել կոլեկտիվ տնտեսություններ։
Комментариев нет:
Отправить комментарий